Futbolun kıyısından köşesinden yaşamış biri olarak;
Milli takımımızı hakkında bir iki kelam etmek bize de düşer.
Öncelikle milli takımın oyuncuları hangi ruhla,
Nasıl bir motivasyonla sahaya çıkıyorlar anlamış değilim.
Hoca nasıl bir taktikle, hangi dizilimle oynatıyor,
Onu da pek iyi kavrayamadım.
Kim nerede, ne yapmaya çalışıyor, o da muallak.
Hasbelkader bulacağımız bir golün peşinde, 90 dakika boyunca, yine aynı kaderin yardımıyla gol yemeden, direklerimize ve kalecimize güvenerek,
Sinirlerimize ve düşme hevesimize hakim olamadan,
Şutu deneyelim, kaleye varırsa gol olabilir umuduyla,
Plansız, yöntemsiz, iyi yaptığımız herhangi bir sistemden mahrum,
10 yıl önceki başarısıyla avunmaya çalışan,
2 takımı Avrupa’da büyük başarılara imza atarken,
80 milyonuz, dünyayı fethederiz cesareti arasında,
20 tanecik uyumlu adamı çıkaramayan,
10 tane 1. sınıf stadyumu olmayan,
Çocukların yüzde 99’unun hala asfalt zemin üzerinde, sokak aralarında,
Hatta 10 dakikalık tenefüs arasında, sınıfta 5 dakika içersinde yaptığı kağıt topla oynadığı,
2020 Olimpiyatlarına aday, ama futboldan başka sporun önemsenmediği bu güzel ülkenin, bu güzel insanlarıyız.
Üzülüyorum.
Üzülüyorsun.
Üzülüyoruz.
Peki ne zaman değişecek
Bize yakışmayan günlerimiz?
”Önümüzdeki maçlara bakıyoruz artık…”
dedi az önce futbolcularımız.
Gündem Kaçkını 