Savaşlarla dolu bir dünyada yaşıyoruz.
İçimizde, komşumuzda, bölgemizde, dünyanın çok ama çok fazla yerinde…
Bir insanın bir insanı öldürebildiği,
Bir insanın birçok insanı öldürebildiği,
Bir toplumun bir insanı öldürebildiği,
Bir toplumun bir toplumu öldürebildiği…
Acımasız, zalim, mutsuz ve eşitsiz bir dünyada yaşıyoruz.
Oysa ne garip bir kelimedir öldürmek.
Kelimesi bu kadar zor olanın,
Uygulaması ne zor olmalı diye düşünürken bazımız,
Kimimiz hak görür kendinde;
İşin içine ideolojiler, ekonomiler, çıkarlar, benzerlikler ve farklılıklar girince…
Çünkü hak zannedilir öldürmek, öldürmesine yardımcı olmak veya ölümlere göz yummak.
Sadece bir silahtı tuttuğum,
Hatta ‘Ne var bunda, canım sen de!’ diye düşünürüm buradan bakınca.
Kimseyi vurmamış ve hatta kimseye de doğrultmamıştım.
Malum, kimseyi öldürmek de, ölmek de istemiyordum.
Ama o metal yığını, öldürmek için yapılmıştı.
Veya korunmak için,
Ne farkeder…
Hedef aynı.Şimdi bu dünyayı düşünüyorum,
Bu yazıyı yazdığım güven dolu hayatımı düşünüyorum.
Ve üzülüyorum;
Suriye’ye, Filistin’e, İsrail’e, Cezayir’e, Afganistan’a, Kongo’ya, Irak’a, Peru’ya, Mısır’a ve hatta güzel ülkeme…
Ve bu kadar acı ortasında,
İnsan isimli canlı o kadar enterasandır ki;
Başkasının acısını ancak geçici bir süreliğine paylaşabilecek kadar zalimdir!
Mesela hepiniz bu ölümlere üzülüyorsunuz, eminim.
Ama birazdan
Bazınız favori dizisine,
Bazınız yarıda bıraktığı kitabına,
Bazınız arkadaşıyla olan sohbetine,
Bazınız dersine, projesine, ödevine… devam edecek.
Ben de uzun süredir izlemek istediğim bir filme devam edeceğim.
Mesela bazınız da hiçbirşey yapmadan sadece uyuyacak.
Çünkü bugün, yarın, ve ertesi hafta bugün de o kadar çok çalışmak zorunda kalacak ki, kendi büyük sorunları içerisinde, küçük dünyadaki ölümleri düşünemeyecek bile…
Uzun lafın kısası benim demem odur ki;
Şimdi düşünüyorum ölümleri…
Zor geliyor.
Ama ne kadar zor gelirse gelsin,
Yarın kendi hayatlarımıza döneceğiz.
Yarın olmasa da haftaya döneceğiz.
Haftaya olmasa da gelecek ay döneceğiz.
Bizim olmayan acıları hep unutacağız.
Zaten bugüne kadar da hep aynı şey olmadı mı?
Barış dolu bir dünya dileğimle bitirmek istiyordum aslında.
Ama galiba olamayacak birşey diliyorum.
İşte bu yüzden, durum ne olursa olsun sevgili dostlar,
Sade ve sadece insan olduğunuzu unutmamanız dileğimle…
Gündem Kaçkını 