Sen Oradasın…

Kim ne derse desin,

Ne yazarsa yazsın,

Nasıl görmezden gelirim diye düşünürse düşünsün,

Nereden başlarsa başlasın,

Sen oradasın…

 

Haftalar öncesine kadar hiç bilmediğin biber gazını artık her gün ciğerlerine çeksen de,

Polislerin meydan dayağından geçsen de,

Eşinin yanında dövülsen de,

Evine gaz bombası atsalar da,

Biber gazını oda spreyi gibi bollukla sıksalar da,

Gözaltında cinsel istismara maruz kalsan da,

Vatandaşı olduğun ülkenin polisi sana pusu kursa da,

”Bir kaşık suda boğmayı biliriz” deseler de,

Ara sokaklarda bilendirilmiş kişiler seni bıçaklasalar da,

”Dişlerini sıkıp evde bekleyenler” var deseler de,

Arkasına saklandığın kapıyı kırmaya çalışsalar da,

Sen oradasın…

 

Engelli vatandaşa su sıksalar da,

Kafanın orta yerinden vursalar da,

Plastik mermileriyle gözünü çıkarsalar da,

Seni direk hedef alıp tetiği çekseler de,

Ayakların yerden kesilene kadar su sıksalar da,

Ve hatta otobüs durağındakilere rastgele ıslatsalar da,

Elini ayağını kırsalar da,

Gazdan kaçarken onlarca kişi üzerine basa basa geçse de,

Nefes alamayacakmış gibi dakikalarca kıvransan da,

Gazı yediğinizde kaçtığın binanın önünde çıkmanı bekleseler de,

Hatta sen şehrin merkezinde kıvranırken penguen belgesellerini gösterseler de,

Sen oradasın….

 

Parka girmeyeceğiz deyip girseler de,

Çadırları yaksalar da,

Kütüphaneyi yıksalar da,

Yeni fidanlarını ezseler de,

Yemekhaneni bozsalar da,

Paranın geçmediği, bugüne kadar gördüğün en özgür sistemi yıksalar da,

Seni hiç anlamasalar da,

Veya sadece anlamamazlığa verseler de,

Sen oradasın…

 

Özgürlüklere kısıtlama yok deyip, ifade özgürlüğü sağlamasalar da,

Toplanma ve protesto hakkına sadece onlar karar verse de,

Düşüncelerin ve hayat tarzın onunkine benzemediğinde korkutulsan da,

Bedelini ödemekle tehtid edilsen de,

Seni ”marjinal, çapulcu, üç-beş kişi, radikal” olarak nitelendirse de,

Avukatları adliyelerden yaka paça çıkarsalar da,

İşini, okulunu bırakıp parka gelen doktorların insanları tedavi edişini görmezden gelseler de,

Sen oradasın…

 

Kendi tiyatrolarını canlı yayınlarda oynasalar da,

Bütün olayları yayınlayan kanallara cezalar kesseler de,

Yalanları söylerken hiç tereddüt etmeseler de,

Sayamayacağın kadar çok konuda ”hayır öyle demedim böyle dedim” deseler de,

Dindar insanların duygularını son zerresine kadar sömürseler de,

Kirli emellerine ibadethaneleri bulandırsalar da,

Etrafındaki insanların bir tanesini dinlemese de,

Kendi partisinde yeterince cesaretli milletvekilleri çıkıp ”yeter” demese de,

Sen oradasın…

 

Havaalanlarına adam taşısalar da,

Karşılama törenine gelmeyenleri belediyeden kovmakla tehtid etseler de,

Ülkesine lider olamamışken, dünya lideri diye ansalar da,

Bu karşılamaya sadece erkekler olarak gitseler de,

Belediyenin otobüslerini destekçilerine sonuna kadar sunsalar da,

Sana vapur, metrobüs yokken, kendilerine gece 4’lere kadar metroları çalıştırsalar da,

Gelenlere yüzlerce bayrak hazır bekletseler de,

Devletin olanaklarını bu mitingleri düzenlemek için kullansalar da,

Oysa Gezi’ci birçok öğrencinin son harçlıklarını yol parası yaptığını bilmeseler de,

Sen oradasın…

 

Hak aramanı terör faaliyeti olarak görüyorsa da,

Yeni köprünün adını özellikle seçse de,

Vatandaşın devletten değil, devletin vatandaştan korkması gerektiğini umursamasa da,

Vatan sevgini sorgulasalar da,

Sen oradasın…

 

Şimdi rahat ol,

Kendinden emin ol,

Ve bil ki;

Er ya da geç

Tarihin altında kalacağı kesin olanlar,

Tarihi altüst edeceklerden korkarlar…

İşte bu yüzden,

Söylemekten korkma,

Ben de buradayım!

 

 

DİREN GEZİ…

10 Dakika Savas Arası

Savaşlarla dolu bir dünyada yaşıyoruz.
İçimizde, komşumuzda, bölgemizde, dünyanın çok ama çok fazla yerinde…

Bir insanın bir insanı öldürebildiği,
Bir insanın birçok insanı öldürebildiği,
Bir toplumun bir insanı öldürebildiği,
Bir toplumun bir toplumu öldürebildiği…
Acımasız, zalim, mutsuz ve eşitsiz bir dünyada yaşıyoruz.

Oysa ne garip bir kelimedir öldürmek.
Kelimesi bu kadar zor olanın,
Uygulaması ne zor olmalı diye düşünürken bazımız,
Kimimiz hak görür kendinde;
İşin içine ideolojiler, ekonomiler, çıkarlar, benzerlikler ve farklılıklar girince…
Çünkü hak zannedilir öldürmek, öldürmesine yardımcı olmak veya ölümlere göz yummak.

Oysa ben, askerde ilk silah tuttuğumda bile tedirgin olmuştum.
Sadece bir silahtı tuttuğum,
Hatta ‘Ne var bunda, canım sen de!’ diye düşünürüm buradan bakınca.
Kimseyi vurmamış ve hatta kimseye de doğrultmamıştım.
Malum, kimseyi öldürmek de, ölmek de istemiyordum.
Ama o metal yığını, öldürmek için yapılmıştı.
Veya korunmak için,
Ne farkeder…
Hedef aynı.Şimdi bu dünyayı düşünüyorum,
Bu yazıyı yazdığım güven dolu hayatımı düşünüyorum.
Ve üzülüyorum;
Suriye’ye, Filistin’e, İsrail’e, Cezayir’e, Afganistan’a, Kongo’ya, Irak’a, Peru’ya, Mısır’a ve hatta güzel ülkeme…

Ve bu kadar acı ortasında,
İnsan isimli canlı o kadar enterasandır ki;
Başkasının acısını ancak geçici bir süreliğine paylaşabilecek kadar zalimdir!

Mesela hepiniz bu ölümlere üzülüyorsunuz, eminim.
Ama birazdan
Bazınız favori dizisine,
Bazınız yarıda bıraktığı kitabına,
Bazınız arkadaşıyla olan sohbetine,
Bazınız dersine, projesine, ödevine… devam edecek.
Ben de uzun süredir izlemek istediğim bir filme devam edeceğim.
Mesela bazınız da hiçbirşey yapmadan sadece uyuyacak.
Çünkü bugün, yarın, ve ertesi hafta bugün de o kadar çok çalışmak zorunda kalacak ki, kendi büyük sorunları içerisinde, küçük dünyadaki ölümleri düşünemeyecek bile…
Uzun lafın kısası benim demem odur ki;
Şimdi düşünüyorum ölümleri…
Zor geliyor.
Ama ne kadar zor gelirse gelsin,
Yarın kendi hayatlarımıza döneceğiz.
Yarın olmasa da haftaya döneceğiz.
Haftaya olmasa da gelecek ay döneceğiz.
Bizim olmayan acıları hep unutacağız.
Zaten bugüne kadar da hep aynı şey olmadı mı?

Barış dolu bir dünya dileğimle bitirmek istiyordum aslında.
Ama galiba olamayacak birşey diliyorum.
İşte bu yüzden, durum ne olursa olsun sevgili dostlar,
Sade ve sadece insan olduğunuzu unutmamanız dileğimle…